เรื่องของการกำเนิดสามล้อไทย

รถสามล้อที่ว่านี้เป็นประดิษฐกรรมที่คิดขึ้นโดยคนไทย ผู้คิดประดิษฐ์ ชื่อนายเลื่อน พงษ์โสภณ ประดิษฐ์ขึ้นในปี พ.ศ. ๒๔๗๖ โดยวิวัฒนาการมาจากรถจักรยานสองล้อ ในระยะแรกของสามล้อจะมีที่นั่งอยู่ทางด้านซ้ายของคนขับ ไม่ได้อยู่ด้านหลังเหมือนสมัยนี้ แล้วไม่มีประทุนสำหรับกันแดดกันฝนให้ผู้โดยสาร มีเพียงร่มให้คนนั่งใช้กางเอาเองตามอัธยาศัย และขับเคลื่อนด้วยแรงถีบเช่นเดียวกับรถจักรยาน

สามล้อของไทยยังได้เผยแพร่ไปยังประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียงโดยถูกดัดแปลงแก้ไขไปตามสภาพการณ์และรสนิยมของคนในประเทศนั้น ๆ เช่น ที่สิงคโปร์และปีนัง มีที่นั่งอยู่ทางด้านซ้ายของคนขับเหมือนอย่างเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ส่วนในไซ่ง่อนและพนมเปญผู้ขับขี่จะอยู่ทางด้านหลัง สามล้อที่ก้าวหน้าที่สุดคือของจังหวัดพระตะบองในเขมรคือ มีสี่ล้อ ตัวรถแบ่งออกเป็นสองช่วงช่วงหลังเป็นตัวถังที่นั่งผู้โดยสารมีสองล้อ ส่วนช่วงหน้าซึ่งเป็นรถจักรยานสองล้อเป็นส่วนของผู้ขี่ รถแบบนี้เรียกว่า 'ละเมาะ' มีข้อดีคือ ถ้าไม่ต้องการหารายได้ อาจถอดส่วนหลังออกใช้เพียงส่วนจักรยานสองล้อเท่านั้น แต่มีข้อเสียคือขับยากเพราะการทรงตัวไม่ดี ไม่มีล้อยันทรงตัวไว้

ในสมัยต่อมาเมื่อเครื่องยนต์กลไกต่าง ๆ วิวัฒนาการมากขึ้น จึงมีผู้นำเครื่องยนต์มาใช้เป็นพลังงานขับเคลื่อนแทนแรงคน และได้ทำการดัดแปลงตัวถังส่วนที่เป็นที่นั่งของผู้โดยสารให้อยู่ส่วนหลังของผู้ขับขี่มีประทุนกันแดดกันฝน เป็นรถสามล้อเครื่องอย่างที่เห็นในกรุงเทพฯและต่างจังหวัดบางแห่งในปัจจุบัน นี่นับเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจอีกเรื่องของคนไทย

เพิ่งรู้ๆๆ